Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Przyjdź i zobacz wystawy w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej

Katarzyna Kuniczuk
organizator
Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej serdecznie zaprasza na wystawy.

PIOTR BUJAK „PASAŻE”
Baszta Czarownic, ul. F. Nullo 8, 76-200 Słupsk

* czynna od wtorku do niedzieli w godz. 9.00 – 17.00
* wystawa potrwa do 28 czerwca 2015
wstęp wolny

Piotr Bujak (ur. 1982 w Będzinie) – artysta wizualny, posługujący się różnymi mediami. Doktorant Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Aktualnie mieszka i pracuje w Krakowie.
„PASAŻE” to inauguracyjna odsłona pierwszej części najnowszego projektu Piotra Bujaka dotyczącego współczesnej rzeczywistości konsumenckiej i jej opresyjności. Tytuł będący i hołdem i zupełnie bezpośrednim nawiązaniem do tekstu Waltera Benjamina, wprost określa przedmiot wypowiedzi i konstrukt na którym jest ona zbudowana. Całość ma charakter rozbudowanego zbioru złożonego głównie z rejestracji wideo, mogących być czytanymi zarówno jako zwarty monolit, jak i jako klaster autonomicznych realizacji. Bujak w charakterystyczny dla siebie sposób łączy niskobudżetowe strategie i środki wyrazu o różnej proweniencji ze zdyscyplinowaniem konceptualno-formalnym, kąśliwie interpretując problem którym konsekwentnie zajmuje się od dłuższego czasu. Zestaw prac prezentowanych w Galerii Bałtyckiej powstał w roku 2015.

Kuratorka wystawy: Agnieszka Kilian

Nicolas Grospierre „Lost in architecture”
Galeria Kameralna, ul. Partyzantów 31a, 76-200 Słupsk

*czynna od poniedziałku do piątku w godz. 9.00 – 17.00
*wystawa potrwa do 26 czerwca 2015
wstęp wolny

Nicolas Grospierre (ur. 1975 w Genewie) – fotograf. Mieszka w Warszawie. Z wykształcenia socjolog (w latach 1997-1999 studiował w Institut d’Etudes Politiques w Paryżu i na London School of Economics). Od 1999 mieszka w Polsce.
Portretuje głównie architekturę, detale i pozostałości po okresie komunistycznym w Polsce i Europie Wschodniej. Analizuje idee stojące za wizualnymi reprezentacjami instytucji (bibliotek czy banków). Jako miłośnik estetyki późnego modernizmu i brutalizmu, odkrywa nieoczekiwane piękno tego, co zapomniane czy ignorowane. W 2008 razem z Kobasem Laksą, Grzegorzem Piątkiem i Jarosławem Trybusiem otrzymał główną nagrodę (Złotego Lwa) na 11. Biennale Architektury w Wenecji za najlepszy pawilon narodowy: Hotel Polonia. Budynków życie po życiu. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, jego fotografie były publikowane m.in. w magazynach „Piktogram”, „Fluid”, „Fotopozytyw” oraz w książkach (np. Warszawa w poszukiwaniu Centrum, wyd. Znak, Kraków 2005; The Wallpaper City Guide. Warsaw). Artysta jest laureatem nagrody Paszport Polityki 2011 w kategorii sztuki wizualne.

Jarosław Modzelewski, "KILKANAŚCIE NOWYCH OBRAZÓW"
Centrum Aktywności Twórczej, ul. Zaruskiego 1a, 76-270 Ustka

*czynna codziennie w godz. 10.00 – 18.00
*wystawa potrwa do 28 czerwca 2015
wstęp wolny

Jarosław Modzelewski – (ur. 8 października 1955 w Warszawie) – polski malarz, rysownik, pedagog. Studiował w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując 1980 dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem „Gruppy” i uczestniczył we jej wystawach 1982-1983. Współredagował organ Gruppy „Oj dobrze już” (1984-1988). Od 1982 pracuje jako pedagog w macierzystej uczelni. Na jesieni 1984 przebywał wraz z Markiem Sobczykiem na stypendium w Niemczech Zachodnich. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem i Piotrem Młodożeńcem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W początkowym okresie twórczości tworzył obrazy abstrakcyjne, niekiedy posługując się szablonami. Malarstwo Modzelewskiego w latach 80. operowało znakami i ideogramami, uproszczonymi motywami z szablonu (Szturmujące delfiny, 1981). W 1985 powstał cykl obrazów opartych na ilustracjach do podręczników języka rosyjskiego, prezentujących proste czynności (n.p. Umywajetsia, Utirajetsia, Odiewajetsia, Stoit ). W l. 1986-1989 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) była bliska realizmowi, ale postacie drażniły niezwykłością, co osiągnięte zostało dzięki dublowaniu figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ukazaniu postaci w sytuacji niepewności, zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), oraz zabiegami z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Od 1989 powstają sceny figuralne traktowane płasko i dekoracyjnie (Hygiene, W smutnym sklepie, 1989). W 1997 nastąpiła zmiana techniki malarskiej, z olejnej na temperową, która ożywiła płótna i umożliwiała swobodniejsze kształtowanie faktury, ale kompozycje nadal charakteryzowały się znacznym uproszczeniem, schematyzacją postaci osadzonych w pustych, abstrakcyjnych tłach. Na przełomie 2001 i 2002 pojawiły się nowe wątki w twórczości artysty, prezentowane na wystawie Obraz jako wyraz obserwacji wnętrza kościelnego (Galeria Kordegarda w Warszawie) jako efekt nowego obszaru zainteresowań wnętrzem kościołów, zwłaszcza prozaiczność kontrastująca z ich duchowym i sakralnym wymiarem. W l. 1991-1996 artysta założył i prowadził w Warszawie, wspólnie z kolegami z Gruppy, prywatną Szkołę Sztuki.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Filip Chajzer o MBTM

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na slupsk.naszemiasto.pl Nasze Miasto