Felieton rowerowy. Nadmorska zakopianka, czyli w stronę Ustki

Ruszając z centrum Słupska jedziemy drogami rowerowymi w kierunku Ustki, ale z pominięciem ulic Bałtyckiej i Portowej. Taka korekta aby nie jechać z duszą na ramieniu i ramie. Zwłaszcza ostatnio, kiedy utwardzone pobocza ul. Portowej bez chodników zajmują rzędy parkujących aut. Zatem z ul. Kopernika skręcamy w lewo na ul. Poniatowskiego (1,28 km – kilometraż narastający od początku trasy), którą dalej przez ul. Grunwaldzką docieramy do ronda T. Szołdry u zbiegu ul. Rejtana i Braci Staników (3,59 km). Następnie skręcamy w prawo i poprzez kolejne rondo Tiny Papisten jedziemy dalej drogą rowerową na ul. Braci Staniuków, wiodącą przez strefę ekonomiczną.

Mijamy rondo bez nazwy i dojeżdżamy do byłego przejazdu kolejowego, który przekraczany zachowując szczególną ostrożność (5,10 km). Tak docieramy po 100 metrach do granicy miasta i gminy Słupsk w obrębie skrzyżowania ul. Portowej i Handlowej. To jest nasz pierwszy punkt widokowy na wspomnianej przebudowie DK21.

W kierunku Słupska na wylotowych ulicach Portowej i Słupskiej nic nowego się nie dzieje w zaniedbanej latami infrastrukturze drogowej. Co innego w przeciwnym kierunku, gdzie na obszarze gminy Słupsk widać przynajmniej efekty robót ziemnych na przebudowie drogi we Włynkówku. Aby zobaczyć, co się dzieje dalej w kierunku Ustki, warto cofnąć się na skrzyżowanie ul. Portowej i Granicznej, na którą skręcamy w lewo (5,61 km). Po drodze zmienia nazwę na Aleję Nad Rzeką, którą szpeci wypalony i grożący zwaleniem XIX-wieczny młyn wodny (6,88 km). Dalej trudno się połapać, gdzie się kończą lub zaczynają Włynkowo i Włynkówko. Jest też galimatias w oznakowaniu ścieżek pieszo – rowerowych. Mimo wszystko warto zajechać na drugi punkt widokowy opisywanej przebudowy.

To skrzyżowanie DK21 z drogami w kierunkach Strzelinka i Doliny Charlotty oraz Włynkowa (9,67 km). Miejsce o najwyższym poziomie wzniesienia na trasie Słupsk – Ustka. Stąd też widać na jakim etapie jest przebudowa od przedmieścia aż po Bydlino. Trwa niwelacja terenu dzięki czemu można już sobie wyobrazić, jak za rok a może później będzie wyglądała nowa droga samochodowa i pieszo – rowerowa. Tymczasem to „zakopianka – rozkopianka”, którą przejazd autem może potrwać dłużej niż pociągiem, jeśli się postoi trzy cykle wahadłowej regulacji ruchu.

Wyższość roweru nad innymi środkami lokomocji można byłoby ogłosić na trasę powrotną, ale prawie dwukilometrowa droga rowerowa w kierunku Strzelina jest uszkodzona. Za jej skrętem w lewo (11,75 km) i po ominięciu stacji kolejowej (12,18 km) zastaniemy zrujnowany chodnik pieszo – rowerowy. Tak się ciągnie się do samego centrum Strzelina z pompą ręczną w kwiatach (13,25 km), wzdłuż pni wielu wyciętych przydrożnych drzew. Miejmy nadzieję, że to samo nie spotka alei starodrzewu, prowadzącej do końca naszej objazdowej pętli na rondzie Szołdry (16,77 km). Po drodze mijamy dzikie gruzowisko, widok okropny. Na pocieszenie zostaje zjazd z ringu niedawno zbudowaną drogą rowerową w ul. Konarskiego (17,34 km), która się kończy na ul. Leszczyńskiego (17,93 km), ale nie jest spójna ze ścieżkami pieszo – rowerowymi na swych krańcach. Poza tym słychać, że wre robota w dawnej zajezdni tramwajowej, a reliktowe drzwi są już odnowione, o co zabiegaliśmy podczas niedawnych objazdów.