Monodram „Hantio” w wykonaniu Jacka Zawadzkiego z autorskim scenariuszem, muzyką i inscenizacją opiera się głównie o trzy teksty: „Zbyt głośną samotność” B. Hrabala, „Malte” R.M. Rilkego i „Księgę niepokoju” F. Passoa. Przedstawienie jest próbą ukazania wizerunku samotnika za pomocą sześciu monologów połączonych ze sobą jedną osią dramaturgiczną.
Bohater tej scenicznej narracji to wnikliwy obserwator, zadumany i przejęty światem. Myśl budzi go ale też przeraża. Samotność Hantio z opowiadania Hrabala jest niejako rdzeniem, kręgosłupem całej konstrukcji podmiotu, Malte Rilkego wnosi do niej baczną obserwację, a bohater „Księgi Niepokoju” - totalną samoświadomość. Wszystkie trzy postacie posiadają wiele, dosłownych i symbolicznych, punktów stycznych. Dla nich wszystkich pierwowzorem, archetypem jest Chrystus Frasobliwy – najbardziej zatroskany i najbardziej opuszczony z bohaterów.
Jak działają oszuści - fałszywe SMS "od najbliższych"
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?