Pamiętacie Bar Małgośka? Poznajcie historię słupskiej gastronomii! [ZDJĘCIA]

Na parterze serwowano szaszłyki, wino i soki, a za bufetem znajdował się mały piec do przygotowywania pizzy. Natomiast na piętrze była kawiarenka z dużym wyborem kaw i herbat. Obsługa ubrana była w stroje ludowe rodem z Łowicza. Ściany wykonano z elementów płytowych w okleinie z brzozy, a ozdobiono je wycinankami łowickimi, zalanymi lakierem i wykończonymi na połysk. Bar przez wiele lat przyciągał młodych ludzi, ale z chęcią spotykano się tam także w interesach. Funkcjonował jeszcze w latach 90. minionego wieku, ale w nowej rzeczywistości nie utrzymał się na rynku.

Rówieśnicą "Małgośki" była słupska restauracja "Staromiejska", zlokalizowana w hotelu o tej samej nazwie. Posiadała szatnię i dwie sale konsumenckie. Przy wejściu znajdowała się antresola z miejscami do konsumpcji. Całość wystroju wykonana została z drewna dębowego, barwionego na ciemny brąz. Na ścianach zamontowano wówczas boazerię drewniano-płytową. Na głównej ścianie, snycerowany obraz o wym. 450x250 cm. Przy ścianach ustawiono ławy tapicerowane, rozdzielone ażurowymi ściankami, a między nimi ustawiono stoły. Sufit podwieszony, z oświetleniem w podobnym stylu. Lampy i kinkiety wykonane zostały przez metaloplastyka Tadeusza Czaplińskiego. Na środku sali ustawiono stoły z krzesłami. Nieco zmieniona hotelowa restauracja funkcjonuje do dzisiaj.

Obydwa lokale w swoim opracowaniu poświęconym słupskim karczmom i innym lokalom wyprodukowanym przez zespół Tadeusza Szołdry opisał Józef Kulikowski, jego współpracownik.

Jak wspomina Kulikowski, od 1976 roku działali w ramach CZSS Zakład Kompleksowych Wdrożeń w Słupsku. Nowa jednostka gospodarcza powstała na bazie: Karczma pod Kluką, Karczma Słupska w Słupsku, Karczma Rycerska w Lęborku oraz Zakład Wystroi Wnętrz w Słupsku. W skład nowo powołanej dyrekcji weszli: dyrektor - inż. Tadeusz Szołdra, z-ca ds. gastronomii Władysław Piotrowicz, z-ca ds. ekonomicznych mgr Jerzy Szwerbel i zastępca ds. Technicznych mgr Jan Gęsicki. W 1979 r. zatrudnienie wynosiło ogółem 232 osoby, w tym 115 kobiet. Zakład miał dwa zasadnicze zadania. Po pierwsze: wszystkie nowo powstające obiekty miały być uruchamiane słupską załogą kelnerek i kucharzy. Były też wdrażane własne przepisy kulinarne. Sale konsumenckie wyposażone zostały w niezbędne akcesoria i elementy stosownie do wystroju, łącznie z ubiorem.

Odpowiedzialny za całokształt był Władysław Piotrowicz. Po drugie: Zakład Wystrojów Wnętrz odpowiadał za wykonanie inwentaryzacji obiektu, wykonanie dokumentacji projektowo konstrukcyjnej i technologicznej z kosztorysem włącznie. Dopuszczalne było wykonywanie elementów wyposażenia wg dokumentacji obcej. W oparciu o zatwierdzoną dokumentację dokonywano zakupu materiałów do produkcji, elementów wyposażenia sal konsumenckich takich jak np.: serwetki koniakowskie, wycinanki łowickie, trofea myśliwskie itp. Zakład odpowiadał za wykonanie całości wyposażenia wraz z jego montażem i końcowym odbiorem obiektu.

Za całość odpowiedzialny był Józef Kulikowski.W celu sprawnego działania zakładu zatrudnienie w administracji wzrosło do około 13 pracowników, natomiast w produkcji do ponad 60 osób działających w czterech zespołach produkcyjnych. Dodatkowo wydzierżawiono zakład stolarski przy ul. Racławickiej, którego właścicielem był Feliks Niklas. W 1979 r. wartość produkcji wynosiła 20.490.000 zł. Zaplecze zakładu to warsztat mechaniczny, tapicernia, lakiernia, snycernia, suszarnia tarcicy, stolarnia z maszynownią i montażem oraz własna kotłownia. Praca odbywała się na dwóch zmianach. Karczmy Słupskie mogły mieć salę góralską, tulipan, kaszubską, łowicką, morską, rybną, końską, myśliwską oraz wg dokumentacji dowolnej. Elementy wyposażenia poszczególnych sal miały typowe, znormalizowane meble i niezbędne wyroby.

ZOBACZ TAKŻE:Najstarsza pizzeria w Polsce świętowała swoje 40-lecie